Είμαι πατέρας 3 αγοριών. Ο μικρός μου γυιός, σήμερα 26, είναι στα ναρκωτικά, στην ηρωίνη, από τα 16, από το σχολείο. Κατ' ευθεία στην ηρωίνη, τίποτα άλλο.
Είμαστε μιά διαλυμένη οικογένεια, όπου ο πόνος είναι παντού και πάντα, 24 ώρες την ημέρα.Η γυναίκα μου, σε βαριά κατάθλιψη, με χάπια, σχεδόν σε καταστολή. Ο μεγάλος μου γυιός φευγάτος, δική του οικογένεια, δικό του σπίτι, μακρυά από εμάς, μακρυά απ' τον πόνο. Θέλει να βοηθήσει, μα δεν μπορεί. Θέλει να μας βλέπει, μα δεν μπορεί. Οποτε έρχεται στο σπίτι, κοιτάζει τη μάνα του, βάζει τα κλάμματα και φεύγει.
Μόνος εγώ, με την βαρειά υποχρέωση να ζήσω. Να αντέξω, γιά φροντίσω όσο μπορώ, τη γυναίκα μου, να υποστηρίξω το γυιό μου. Δεν ξέρω πιά λέξη περιγράφει την καθημερινή προσπάθεια, την γύρα στις γειτονιές ψάχνοντας τα παγκάκια, τις σκοτεινές γωνιές, τα γνωστά στέκια, με μία μονο ελπίδα: "Ας είναι, θεέ μου ζωντανός, τίποτα άλλο".
Τρεις φορές σε κώμα, τον πήγαμε στο νοσοκομείο. Εγώ και το ασθενοφόρο, ούτε ο αδερφός του εκεί, δεν άντεχει, δεν φταίει.
Η ζωή -ας την πούμε ζωή- στο σπίτι, διαρκής προφύλαξη, μην κλέψει, μην πουλήσει πράγματα, μην βρεί λεφτά, για τη δόση. Σκοπός της ζωής του είναι μόνο η δόση. Τίποτα άλλο, και με όποιο μέσο. Αγωνία μην τον πιάσουν να εμπορεύεται: 20 χρόνια καταδίκη, φίλος του στο δράμα. Το τεράστιο δίλημμα γιά μένα: Οχι λεφτά, λένε οι γιατροί. Και τι? Αν μείνει χωρίς λεφτά, δεν θα κλέψει, δεν θα εμπορευτεί?
4 προγράμμματα απεξάρτησης, κάποια τα άφησε στη μέση, κάποια τα τέλειωσε. Ενθουσιασμός, νομίζαμε ότι τα κατάφερε, και σε λίγες μέρες τα ίδια, πάλι πίσω, πάντα από τον ουρανό στα τάρταρα, πάλι στη χρήση.
Εχω κοιτάξει γκρεμούς, έχω βγεί στις άκρες μπαλκονιών πολλές φορές, για δώσω τέλος, γιά να ησυχάσω.Δεν τα κατάφερα, δεν είχα το δικάιωμα να το κάνω. Τι θα άφηνα πίσω? Ποιος θα μάζευε τα απομεινάρια της γυναίκας μου και του γυιού μου. Πως να ξεχάσω την παράκληση της γυναίκας μου, 'το μόνο που σου ζητάω είναι να φύγεις μετά από μένα'. Ειμαι από τους ανθρώπους που δεν έχουν το δικαίωμα, την πολυτέλεια να πεθάνουν, να ησυχάσουν.
Γραφω σε σας ζητώντας βοήθεια. Δεν ξέρω από ιντερνετ, παρακάλεσα φίλο να το κάνει.
Πριν από λίγες μέρες η Καθημερινή, την Κυριακή η Χώρα, ασχολούνται με το πρόβλημα των ναρκωτικών, και τη μόνη ελπίδα μας πιά, την απελευθέρωση της Μεθαδόνης.
Ενώστε τη φωνή σας γιά την απελευθέρωση της διάθεσής της, από Νοσοκομεία, γιατρούς, από οτιδήποτε. Αρκεί να καταργηθούν οι λίστες της ντροπής. Βοηθείστε τα παιδιά μας να ζήσουν σαν άνθρωποι. Βοηθείστε οικογένειες να ξαναβρεθούν, τα παιδιά να μπορούν να βλεπουν πατεράδες χωρίς να ντρέπονται.
Αντιγράψτε αυτό το γράμμα, αν νομίζετε ότι θα βοηθήσει η φωνή ενός απελπισμένου πατέρα, αλλάξτε το, γράψτε κάτι δικό σας, στειλετέ το σε άλλους, κάντε κάτι.
Εσάς μπορεί να σας ακούσουν, εμάς δεν μας ακούει πιά κανείς. Ουτε κόμματα, ούτε κυβέρνηση.
Βοηθείστε μας
Ενας Πατέρας
(αντιγραφη απο το blog της Ελλης)
Είμαστε μιά διαλυμένη οικογένεια, όπου ο πόνος είναι παντού και πάντα, 24 ώρες την ημέρα.Η γυναίκα μου, σε βαριά κατάθλιψη, με χάπια, σχεδόν σε καταστολή. Ο μεγάλος μου γυιός φευγάτος, δική του οικογένεια, δικό του σπίτι, μακρυά από εμάς, μακρυά απ' τον πόνο. Θέλει να βοηθήσει, μα δεν μπορεί. Θέλει να μας βλέπει, μα δεν μπορεί. Οποτε έρχεται στο σπίτι, κοιτάζει τη μάνα του, βάζει τα κλάμματα και φεύγει.
Μόνος εγώ, με την βαρειά υποχρέωση να ζήσω. Να αντέξω, γιά φροντίσω όσο μπορώ, τη γυναίκα μου, να υποστηρίξω το γυιό μου. Δεν ξέρω πιά λέξη περιγράφει την καθημερινή προσπάθεια, την γύρα στις γειτονιές ψάχνοντας τα παγκάκια, τις σκοτεινές γωνιές, τα γνωστά στέκια, με μία μονο ελπίδα: "Ας είναι, θεέ μου ζωντανός, τίποτα άλλο".
Τρεις φορές σε κώμα, τον πήγαμε στο νοσοκομείο. Εγώ και το ασθενοφόρο, ούτε ο αδερφός του εκεί, δεν άντεχει, δεν φταίει.
Η ζωή -ας την πούμε ζωή- στο σπίτι, διαρκής προφύλαξη, μην κλέψει, μην πουλήσει πράγματα, μην βρεί λεφτά, για τη δόση. Σκοπός της ζωής του είναι μόνο η δόση. Τίποτα άλλο, και με όποιο μέσο. Αγωνία μην τον πιάσουν να εμπορεύεται: 20 χρόνια καταδίκη, φίλος του στο δράμα. Το τεράστιο δίλημμα γιά μένα: Οχι λεφτά, λένε οι γιατροί. Και τι? Αν μείνει χωρίς λεφτά, δεν θα κλέψει, δεν θα εμπορευτεί?
4 προγράμμματα απεξάρτησης, κάποια τα άφησε στη μέση, κάποια τα τέλειωσε. Ενθουσιασμός, νομίζαμε ότι τα κατάφερε, και σε λίγες μέρες τα ίδια, πάλι πίσω, πάντα από τον ουρανό στα τάρταρα, πάλι στη χρήση.
Εχω κοιτάξει γκρεμούς, έχω βγεί στις άκρες μπαλκονιών πολλές φορές, για δώσω τέλος, γιά να ησυχάσω.Δεν τα κατάφερα, δεν είχα το δικάιωμα να το κάνω. Τι θα άφηνα πίσω? Ποιος θα μάζευε τα απομεινάρια της γυναίκας μου και του γυιού μου. Πως να ξεχάσω την παράκληση της γυναίκας μου, 'το μόνο που σου ζητάω είναι να φύγεις μετά από μένα'. Ειμαι από τους ανθρώπους που δεν έχουν το δικαίωμα, την πολυτέλεια να πεθάνουν, να ησυχάσουν.
Γραφω σε σας ζητώντας βοήθεια. Δεν ξέρω από ιντερνετ, παρακάλεσα φίλο να το κάνει.
Πριν από λίγες μέρες η Καθημερινή, την Κυριακή η Χώρα, ασχολούνται με το πρόβλημα των ναρκωτικών, και τη μόνη ελπίδα μας πιά, την απελευθέρωση της Μεθαδόνης.
Ενώστε τη φωνή σας γιά την απελευθέρωση της διάθεσής της, από Νοσοκομεία, γιατρούς, από οτιδήποτε. Αρκεί να καταργηθούν οι λίστες της ντροπής. Βοηθείστε τα παιδιά μας να ζήσουν σαν άνθρωποι. Βοηθείστε οικογένειες να ξαναβρεθούν, τα παιδιά να μπορούν να βλεπουν πατεράδες χωρίς να ντρέπονται.
Αντιγράψτε αυτό το γράμμα, αν νομίζετε ότι θα βοηθήσει η φωνή ενός απελπισμένου πατέρα, αλλάξτε το, γράψτε κάτι δικό σας, στειλετέ το σε άλλους, κάντε κάτι.
Εσάς μπορεί να σας ακούσουν, εμάς δεν μας ακούει πιά κανείς. Ουτε κόμματα, ούτε κυβέρνηση.
Βοηθείστε μας
Ενας Πατέρας
(αντιγραφη απο το blog της Ελλης)
.
7 σχόλια:
Στην αρχή τρόμαξα! Νόμιζα ότι αυτά που άρχισες να διηγείσαι αφορούσαν εσένα...Μετά κατάλαβα ότι αφορούν άλλο συνάνθρωπο της διπλανής πόρτας! Λοιπόν Αντώνη συμφωνώ ότι η μεθαδόνη είναι η μόνη ελπίδα γι΄ αυτούς τους άνθρωπους! Κάποτε είχα την ευκαιρία λόγω της δουλειάς μου να γνωρίσω ένα τέτοιο άνθρωπο, ηλικίας 35 ετών που ήταν στον ΟΚΑΝΑ στο πρόγραμμα μεθαδόνης επί δύο χρόνια και σε λίγους μήνες θα έμπαινε σε στεγνό πρόγραμμα. Εκείνος μου είπε ότι η μεθαδόνη είναι ουσία αλλά σε αντίθεση με την ηρωϊνη σ΄ αφήνει να έχεις συναισθήματα, να αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, τους δικούς σου ανθρώπους και σιγά-σιγά σου ξαναδίνει τη βούληση να θέλεις να γλυτώσεις από τα ναρκωτικά! Ενώ όταν είσαι στην ηρωϊνη αυτό είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο γιατί σχεδόν εξαφανίζεται το βουλητικό και συναισθηματικό σου κομμάτι. Γι΄ αυτό και δεν έχεις στο νου σου παρά μόνο την ηρωϊνη!! Με τη μεθαδόνη μου είχε πει "ξαναγινόμαστε άνθρωποι και αρχίζουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας, αναγνωρίζουμε αυτό που βλέπουμε στον καθρέφτη και δεν΄είμαστε σκιές και σκέτα ρούχα σαν σε κρεμάστρα". Αυτό είναι προϋπόθεση για να προχωρήσουμε στην απεξάρτηση!!
Πιστεύω ότι το πρόβλημα με τα ναρκωτικά θα είχε λυθεί αν όλοι οι εξαρτημένοι καταγράφονταν σε λίστα με ειδικό βιβλιάριο και μπορούσαν να κάνουν τη δόση τους σε νοσοκομεία κρατικά! Τότε θα εξέλιπε και το κίνητρο στους εμπόρους να πουλήσουν αφού αν πετύχαιναν την εξάρτηση του αγοραστή αυτός στη συνέχεια θα είχε τη δυνατότητα να πάει σε νοσοκομείο για τη δόση του.
Φαίνεται όμως ότι με τα ναρκωτικά συντηρούνται προϋπολογισμοί κομμάτων και κρατών!! Ίσως γι΄ αυτό δεν βρίσκεται λύση, παγκοσμίως και όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς κροκοδείλια δάκρυα των αρμοδίων...
Καλό απόγευμα.
Η προηγούμενη διαγραφή είναι δική μου γιατί είχε πέσει πάνω στους υπότιτλους και δεν φαινόταν.
Μαριαννα καλησπερα. Το θεμα με τα ναρκωτικα το εχω ζησει απο κοντα, ειναι ενας συγγενης μου που εχει μπλεξει με αυτα τα διαολια.
Συμφωνω μαζι σου οτι ισως ειναι αρκετα ευκολη η λυση του προβληματος, και λεω ισως γιατι δεν ειμαι ειδικος. Αλλά δυστυχως ειναι ΠΟΛΥ μεγαλα τα συμφεροντα που κρυβονται απο πισω.
Καλο απογευμα!
ωωω τι γροθιά ήταν αυτή;
Αρχικά νόμισα πως μιλάς εσύ. Μετά κατάλαβα.
Ξέρω ανθρώπους με το ίδιο πρόβλημα στην οικογένειά τους αλλά δεν ξέρω πως να τους βοηθήσω.
Τι να πω;
Ούτε καληνύχτα δεν μπορώ να ψελλίσω γιατί είμαι μάνα και ο εφιάλτης δεν ξέρεις αν και πότε θα σου χτυπήσει την πόρτα ποτέ.
Νοτα, ειλικρινα ειναι ενα θεμα το οποιο εχει καψει πολυ κοσμο. Και εγω δεν ξερω πως να βοηθησω, μονο την ηθικη συμπαρασταση εχω. Εκει να δεις ανημπορια...
Καλημερα Αντωνη. Ετσι οπως το ειπες. Ειναι πολλα τα συμφεροντα και αρκετοί ζούνε απο το θάνατο που σκορπουν στους αλλους.
Δημοσίευση σχολίου