Αγαπημενα μου παιχνιδια

Στο παιχνιδακι αυτο με καλεσε η Μαρια. Αφορα τα αγαπημενα παιχνιδια που ειχαμε ως παιδια ή εφηβοι. Καταρχας να πω οτι εμεις εδω που μεγαλωσα ειχαμε πολλες αλανες, οποτε συνηθιζαμε να παιζουμε εδω και εκει. Μια στη δικη μας γειτονια, την αλλη στην παραπερα κτλ. Αυτο ειχε το καλο οτι μαζευομασταν πολλα παιδια και παιζαμε ολοι μαζι.
Απο τα παιχνιδια που ειχα ως παιδι θυμαμαι ενα μεγαλο καστρο-Playmobil που μου ειχε παρει η γιαγια μου απο το χωριο. Για κεινη ηταν πολυ μεγαλο το εξοδο αλλα ημουν το μεγαλο της εγγονι και δεν μου χαλαγε χατηρι, οπως και σε κανενα αλλο εγγονι βεβαια. Αλλοι ανθρωποι, γεματοι αγνοτητα και καλοσυνη. Τελος παντων.
Επισης θυμαμαι το κλασσικο τρενακι, που μου ειχε παρει η αδελφη της μητερας μου. Δεν "εζησε" πολυ, γιατι το περιελαβε ο αδελφος μου και το εκανε σχεδον μπιλιες.
Ενα αλλο που θυμαμαι πολυ ειναι το ποδηλατο που μου ειχαν παρει οι γονεις μου στο δημοτικο, επειδη ημουν καλος μαθητης. Χαχαχαχα το ειχαν απωθημενο οι ανθρωποι. Αμετρητες βολτες στη γειτονια με πολλα χτυπηματα, αρκετα απο τα οποια υπαρχουν ακομα για να μας το θυμιζουν.
Επειτα ειχαμε τα γνωστα κρυφτο, κυνηγητο, μηλα οπου οφειλω να ομολογησω οτι δεν ημουν πολυ καλος λογω ογκου και βαρους. χαχαχαχα
Ενα αλλο παιχνιδι που ειχαμε για αρκετα καλοκαιρια, ηταν να φτιαχνουμε "σπιτακια" απο χαρτοκουτα. Πηγαιναμε στον κυρ Γιωργο το μπακαλη και του λεγαμε να μας δωσει μεγαλες κουτες που ειχε για πεταμα. Τις "συναρμολογουσαμε" και φτιαχναμε σπιτακια σχεδον κανονικα. Ηταν μεγαλα κατασκευασματα, οπου χωρουσαμε ανετα περιπου 5-6 ατομα καθιστοι. Βαζαμε και στρωματα για να μην καθομαστε πανω στα χαρτια. Τσακωνομασταν ποιος θα πρωτομπει, και εμεις ως μεγαλυτεροι αφηναμε τους μικρους απ΄εξω. Και μετα εκεινοι τα χαλαγαν. Πολυ ωραιο παιχνιδι. Αρκετες φορες καναμε και συναγωνισμο μεταξυ μας ποιοι θα φτιαξουν τα καλυτερα σπιτακια.
Ενα αλλο παιχνιδι που παιζαμε για αρκετα χρονια ηταν ο συκο-πολεμος. Σε ενα οικοπεδο ειχε μια μεγαλη συκια, τι μεγαλη τεραστια ηταν. Και πηγαιναμε οταν τελειωνε το σχολειο, που ακομα τα συκα δεν εχουν γινει και στεκομαστε οι μισοι απεναντι απο τους αλλους μισους και πεταγαμε συκα ο ενας στον αλλο. Και πολλες φορες πεταγαμε και στους περαστικους, ειτε πεζους ειτε αυτοκινητα. Απιστευτη φαγουρα μετα, γιατι τα συκα ειχαν αυτο το ¨γαλα".
Ακομα παιζαμε πολυ ποδοσφαιρο. Φτιαχναμε τερματα στις αλανες, με κανονικα δοκαρια και παιζαμε καθε απογευμα τα καλοκαιρια. Επαιζαν οι αλλοι δηλαδη, γιατι εγω δυσκολευομουν επειδη φοραγα γυαλια και φοβομουνα μη σπασουν. Και επεφταν οι μπαλλες στα διπλανα οικοπεδα. Ποσες φορες εχουμε σπασει τζαμια ή εχουμε καταστρεψει κηπους. Μετα μας κυνηγαγαν διαφοροι παππουδες ή γιαγιαδες, πολλη πλακα.
Το τελευταιο παιχνιδι που θυμαμαι ηταν το μπασκετ. Πολλες ωρες καθε απογευμα ολα τα καλοκαιρια. Πραγματικη μαχη ποιος θα προλαβει να παιξει. Εκει πηρα το αιμα μου πισω για το ποδοσφαιρο, γιατι με βολευε η σωματοδομη.
Α, και δυο ακομα που θυμηθηκα. Οταν χτιστηκαν οι πρωτες ας πουμε πολυκατοικιες, πηγαιναμε τα βραδυα και χτυπουσαμε τα κουδουνια και μετα τρεχαμε να φυγουμε.
Και το αλλο ειναι οταν ανοιξε το πρωτο μαγαζι με ηλεκτρονικα. Πολλες ωρες εκει μεσα με πολυ χαβαλε. Το μαγαζι δεν ειχε αδεια και μπουκαριζε η αστυνομια και εμεις πηδουσαμε απο τα παραθυρα για να φυγουμε. Και μας κυνηγουσαν και οι μαναδες μας εκει. Το ξυλο της αρκουδας επεφτε οταν μας επιαναν εκει. Και τα σχετικα επιφωνηματα "αλητης θα γινεις" και τα παρομοια. Χαχαχαχαχα.

Αυτα ειναι με λιγα λογια τα παιχνιδια που θυμαμαι οτι παιζαμε ως παιδια. Αφηνω τη σκυταλη σε οσους θελουν να το συνεχισουν.