Κυριακή 2 Μαρτίου 2008

Αγαπημενα μου παιχνιδια

Στο παιχνιδακι αυτο με καλεσε η Μαρια. Αφορα τα αγαπημενα παιχνιδια που ειχαμε ως παιδια ή εφηβοι. Καταρχας να πω οτι εμεις εδω που μεγαλωσα ειχαμε πολλες αλανες, οποτε συνηθιζαμε να παιζουμε εδω και εκει. Μια στη δικη μας γειτονια, την αλλη στην παραπερα κτλ. Αυτο ειχε το καλο οτι μαζευομασταν πολλα παιδια και παιζαμε ολοι μαζι.
Απο τα παιχνιδια που ειχα ως παιδι θυμαμαι ενα μεγαλο καστρο-Playmobil που μου ειχε παρει η γιαγια μου απο το χωριο. Για κεινη ηταν πολυ μεγαλο το εξοδο αλλα ημουν το μεγαλο της εγγονι και δεν μου χαλαγε χατηρι, οπως και σε κανενα αλλο εγγονι βεβαια. Αλλοι ανθρωποι, γεματοι αγνοτητα και καλοσυνη. Τελος παντων.
Επισης θυμαμαι το κλασσικο τρενακι, που μου ειχε παρει η αδελφη της μητερας μου. Δεν "εζησε" πολυ, γιατι το περιελαβε ο αδελφος μου και το εκανε σχεδον μπιλιες.
Ενα αλλο που θυμαμαι πολυ ειναι το ποδηλατο που μου ειχαν παρει οι γονεις μου στο δημοτικο, επειδη ημουν καλος μαθητης. Χαχαχαχα το ειχαν απωθημενο οι ανθρωποι. Αμετρητες βολτες στη γειτονια με πολλα χτυπηματα, αρκετα απο τα οποια υπαρχουν ακομα για να μας το θυμιζουν.
Επειτα ειχαμε τα γνωστα κρυφτο, κυνηγητο, μηλα οπου οφειλω να ομολογησω οτι δεν ημουν πολυ καλος λογω ογκου και βαρους. χαχαχαχα
Ενα αλλο παιχνιδι που ειχαμε για αρκετα καλοκαιρια, ηταν να φτιαχνουμε "σπιτακια" απο χαρτοκουτα. Πηγαιναμε στον κυρ Γιωργο το μπακαλη και του λεγαμε να μας δωσει μεγαλες κουτες που ειχε για πεταμα. Τις "συναρμολογουσαμε" και φτιαχναμε σπιτακια σχεδον κανονικα. Ηταν μεγαλα κατασκευασματα, οπου χωρουσαμε ανετα περιπου 5-6 ατομα καθιστοι. Βαζαμε και στρωματα για να μην καθομαστε πανω στα χαρτια. Τσακωνομασταν ποιος θα πρωτομπει, και εμεις ως μεγαλυτεροι αφηναμε τους μικρους απ΄εξω. Και μετα εκεινοι τα χαλαγαν. Πολυ ωραιο παιχνιδι. Αρκετες φορες καναμε και συναγωνισμο μεταξυ μας ποιοι θα φτιαξουν τα καλυτερα σπιτακια.
Ενα αλλο παιχνιδι που παιζαμε για αρκετα χρονια ηταν ο συκο-πολεμος. Σε ενα οικοπεδο ειχε μια μεγαλη συκια, τι μεγαλη τεραστια ηταν. Και πηγαιναμε οταν τελειωνε το σχολειο, που ακομα τα συκα δεν εχουν γινει και στεκομαστε οι μισοι απεναντι απο τους αλλους μισους και πεταγαμε συκα ο ενας στον αλλο. Και πολλες φορες πεταγαμε και στους περαστικους, ειτε πεζους ειτε αυτοκινητα. Απιστευτη φαγουρα μετα, γιατι τα συκα ειχαν αυτο το ¨γαλα".
Ακομα παιζαμε πολυ ποδοσφαιρο. Φτιαχναμε τερματα στις αλανες, με κανονικα δοκαρια και παιζαμε καθε απογευμα τα καλοκαιρια. Επαιζαν οι αλλοι δηλαδη, γιατι εγω δυσκολευομουν επειδη φοραγα γυαλια και φοβομουνα μη σπασουν. Και επεφταν οι μπαλλες στα διπλανα οικοπεδα. Ποσες φορες εχουμε σπασει τζαμια ή εχουμε καταστρεψει κηπους. Μετα μας κυνηγαγαν διαφοροι παππουδες ή γιαγιαδες, πολλη πλακα.
Το τελευταιο παιχνιδι που θυμαμαι ηταν το μπασκετ. Πολλες ωρες καθε απογευμα ολα τα καλοκαιρια. Πραγματικη μαχη ποιος θα προλαβει να παιξει. Εκει πηρα το αιμα μου πισω για το ποδοσφαιρο, γιατι με βολευε η σωματοδομη.
Α, και δυο ακομα που θυμηθηκα. Οταν χτιστηκαν οι πρωτες ας πουμε πολυκατοικιες, πηγαιναμε τα βραδυα και χτυπουσαμε τα κουδουνια και μετα τρεχαμε να φυγουμε.
Και το αλλο ειναι οταν ανοιξε το πρωτο μαγαζι με ηλεκτρονικα. Πολλες ωρες εκει μεσα με πολυ χαβαλε. Το μαγαζι δεν ειχε αδεια και μπουκαριζε η αστυνομια και εμεις πηδουσαμε απο τα παραθυρα για να φυγουμε. Και μας κυνηγουσαν και οι μαναδες μας εκει. Το ξυλο της αρκουδας επεφτε οταν μας επιαναν εκει. Και τα σχετικα επιφωνηματα "αλητης θα γινεις" και τα παρομοια. Χαχαχαχαχα.

Αυτα ειναι με λιγα λογια τα παιχνιδια που θυμαμαι οτι παιζαμε ως παιδια. Αφηνω τη σκυταλη σε οσους θελουν να το συνεχισουν.

8 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Καλημέρα Αντώνη, καλό μήνα :-)

Πολύ νοσταλγία σε αυτές τις αναμνήσεις.

Αναπολώ το παρελθόν τελευταία, συχνά, και σκέφτομαι.... μαμά γερνάω.

:-)

marianaonice είπε...

Τι γλυκιές στιγμές μας θύμισες!! Μα πιο πολύ το παιχνίδι της αλάνας... Αυτό ήταν όλα τα λεφτά!! Να φανταστείς στη γειτονιά μου τα κορίτσια δεν πολυέβγαιναν έξω και είχα αναγκαστεί να παίζω με τ΄ αγόρια, αφού με είχαν κάνει και τερματοφύλακα στο ποδόσφαιρό τους!!!...Χα,Χα,Χα!!! αξέχαστες στιγμές!!!
Μια καλή και ανοιξιάτικη εβδομάδα!

Νατασα είπε...

χαχαχα...
αχ! βρε Αντώνη.
αν και δεν είμαι και τόσο μεγάλη
νιώθω ότι με πήγες αρκετά πίσω.
Πολλά κοινά παιχνίδια.
Ένα όμως που θυμήθηκα είναι,
πιάναμε τις χρυσόμυγες, στο χωριό μου τις λένε "μπίζες" τις δέναμε στο πόδι μια κλωστή και τις είχαμε μαζί μας και αυτές πετούσαν.
Όταν πηγαίναμε σπίτι για φαΐ , τις δέναμε στα κάγκελα της αυλής.
σαν να ήταν άλογα , χαχαχα.
Και φυσικά τις πυγολαμπίδες ή κωλοφωτιές τις πιάναμε και με σάλιο τις κολλούσαμε στο κούτελο και φωσφορίζαμε :)

Meropi είπε...

Καλησπέρα Αντώνη μου,
ωραία παιχνίδια έπαιζες. Είσαι και ατακτούλης όμως. Κτύπαγες τα κουδούνια και ξεσήκωνες τον κόσμο. Χα χα χα!
Καλές Απόκριες σου εύχομαι. Αν δεν σου κάνει κόπο πέρνα από το ιστολόγιο μου να δεις πώς λέμε τις Απόκριες στην Κύπρο.

βασίλης είπε...

Μπράβο Αντώνη θυμήθηκες όλα σου τα παιχνιδια. Εμείς ακόμα μαζευόμαστε για μπάσκετ τις Τετάρτες. Καλό μήνα και καλή εβδομάδα

αντωνης είπε...

@Βασια καλησπερα + καλο μηνα!
Ειναι οντως ωραιες αυτες οι αναμνησεις. Αλλά δεν γερναμε ακομα :)

@Μαριαννα, καλη βδομαδα και σε σενα. Πραγματι τα παιχνιδια στην αλανα ηταν παρα πολυ ομορφα
:)

@Νατασα, να εισαι καλα :)

@Μεροπη, καλες Αποκριες και σε σενα. Θα περασω :)

@Βασιλη, καλο μηνα + καλη βδομαδα και σε σενα.
Να ξερες ποσες φορες εχουμε πει να παμε για μπασκετ, αλλά τζιφος. Ισως για σας στην επαρχια να ειναι πιο ευκολα, αλλά εμεις εδω ειμαστε στο "οποιος δεν θελει να ζυμωσει, 10 μερες κοσκινιζει".

νατασσΆκι είπε...

Λοιπόν, πάνω κάτω τα ίδια παιχνίδια...
:))
Αυτό το κάστρο-Playmobil, το πήραμε στο γιο μου πριν 2 χρόνια!
:)))
(όλα τα αγόρια, ίδια είσαστε, τελικά! :p)
Ωραίες αναμνήσεις!
Φιλιά.

αντωνης είπε...

(γι' αυτο μας αγαπατε DDD)

Φιλουρες!!!